Gaj

kręcę się w kółko. w ciemnościach przenika mnie

światło gwiazd. udręczone mechaniczne serce

bije, aż piosenka się skończy.

 

niech ktoś zapali światło, bo paraliżuje mnie strach.

sprawi bym poczuła że żyję i rozbije szklaną bańkę.

niech otworzy moje więzienie, które kręci się zawrotnie,

 bez końca. sprawi bym poczuła że żyję i mnie uwolni.

 

gdyby chociaż ten zegar umiał mówić,

nie czułabym się tak potwornie samotna.

wypalmy każdy magnes i każdą sprężynkę.

kręćmy się bez końca w ciemnościach.

 

niech ktoś zapali światło, strach mnie paraliżuje.

sprawi bym poczuła że żyję i uwolni mnie.

rozbije moje więzienie wirujące zawrotnie

i sprawi bym poczuła że żyję. uwolni mnie.

 

jeśli rozbiję tę szybę, będę musiała rozwinąć skrzydła.

a nie ma nikogo, gdybym spadła, kto mógłby mnie złapać.

boję się zmian. dni zostają takie same. świat się kręci

lecz jedynie w deszczu.

 

jeśli rozbiję tę szybę będę musiała wzlecieć.

 gdybym spadała, nie ma nikogo, kto mógłby

mnie złapać. boję się zmian. dni zostają takie same.

świat się kręci. lecz jedynie w deszczu.

 

strach mnie paraliżuje. niech ktoś zapali światło.

sprawi bym poczuła że żyję.  uwolni.

rozbije więzienie które kręci się zawrotnie,

bez końca. niech ktoś sprawi bym poczuła że żyję

i uwolni.